معنی لته سنگ - جستجوی لغت در جدول جو

لته سنگ

نخستین رنگ که نقاش به در و پنجره یا دیوار می زند، آستر، در هنر نقاشی رنگی که ابتدا بر روی تابلو می زنند و سپس رنگ های اصلی را به کار می برند، کنایه از اثری خفیف و اندک از هر چیزی

فرهنگ فارسی عمید

قلوه سنگ

قطعه سنگ کوچک ناتراشیده درشت تر از گردو تا اندازۀ یک سیب

فرهنگ فارسی عمید

پلمه سنگ

نوعی سنگ به رنگ خاکستری که به ورقه های نازک شکافته می شود، سنگ لوح

فرهنگ فارسی عمید

تته سند

(تَتْ تَ)

نام شهری است از بلاد سند که به هاء هندی تهته گویند و از جمله شهرتته یکی دیول است که حکیم دیولی شاعر از آنجا بوده و دیبل معرب دیول است باری منسوب به آن شهر را تتوی گویند و از آنجا بوده رشیدالدین صاحب کتاب منتخب اللغه و فرهنگ رشیدی. امیرخسرو دهلوی گفته:
سروی چو قدت در چمن تته نباشد
گل همچو رخ خوب تو البته نباشد.
(انجمن آرا) (آنندراج).
نام یکی از بلاد هند است که در خود هند تهته با های مخفی است. (فرهنگ نظام). تته شهر معروف سند باشد... قریب چهل فرسخ در جنوب مولتان و تقریباً در مصب رود سند واقع است. (تاریخ جهانگشای جوینی چ قزوینی ص 112 ح شمارۀ 5). رجوع به تاریخ شاهی ص 116، 157، 158، 160، 161، 168، 240 شود

لغت نامه دهخدا

تل سنگ

(تُ سَ)

دهی از دهستان دیر است که در بخش خورموج شهرستان بوشهر واقع است و188تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7)

لغت نامه دهخدا

کت سنگ

(کَ کَ)

قریه ای است چهار فرسخ میانه جنوب و مغرب آباده. (فارسنامۀ ناصری)

لغت نامه دهخدا

لب سنگ

(لَ سَ)

خاموش. ساکت. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

لته بند

(لَ تَ پُ)

نام یکی از دیه های لاریجان. (مازندران و استرآباد رابینو بخش انگلیسی ص 115)

لغت نامه دهخدا

لپه زنگ

(لَ پِ زَ)

نام ده کوچکی از بخش ری، شهرستان تهران. دارای 47 تن سکنه. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1)

لغت نامه دهخدا

قلوه سنگ

(قُلْ وَ / وِ سَ)

سنگهای صافی نه بزرگ و نه خرد، کمابیش چون گردۀ گوسفندی. (یادداشت مؤلف). سنگ های یک مهره بزرگتر از ریگ، فلاخن. قلماسنگ. (یادداشت مؤلف). رجوع به قلماسنگ شود

لغت نامه دهخدا

تله زنگ

(تَ لِ زَ)

دهی از دهستان قیلاب است که در بخش اندیمشک شهرستان دزفول واقع است و همچنین نام یکی از ایستگاههای راه آهن تهران به اهواز است و 300 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

قلعه سنگ

(قَ عَ سَ)

ده کوچکی است از دهستان دراگاه بخش سعادت شهرستان بندرعباس، واقع در 110 هزارگزی باختری حاجی آباد و 7هزارگزی جنوب راه مالرو حاجی آباد به نیریز، سکنۀ آن 25 تن است. مزرعۀ چنارجزء این ده است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

خره سنگ

(خَ رَ / رِ یِ سَ)

سنگهایی که بردیف پهلوی هم چیده باشند. (از فرهنگ شعوری ج 1 ص 37)

لغت نامه دهخدا

چلمه سنگ

(چُ مِ سَ)

مؤلف مرآت البلدان نویسد: ’قلعه ای است در تربت سرجام’. (از مرآت البلدان ج 4 ص 259). و در فرهنگ جغرافیایی ایران آمده است: ’دهی است از دهستان پایین ولایت بخش فریمان شهرستان مشهد که در 25 هزارگزی شمال خاوری فریمان و 22 هزارگزی خاور راه شوسۀ عمومی فریمان به مشهد واقعو دامنه و معتدل است و 201 تن سکنه دارد. آبش از قنات. محصولش غلات و چغندر. شغل اهالی زراعت و مالداری و راهش مالرو است. این آبادی را به اصطلاح محلی ’چهل من سنگ’ نیز گویند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

پره سنگ

(پَرْ سَ)

نام یکی از دیه های آمل مازندران. (مازندران و استراباد رابینو)

لغت نامه دهخدا

پلمه سنگ

(پَ مَ سَ)

حجر متورق. سنگی که ورقه ورقه جدا شود. (از لغات فرهنگستان)

لغت نامه دهخدا

تخته سنگ

(تَ تِ سَ)

دهی از دهستان بیضا در بخش اردکان شهرستان شیراز است که در هفتادویک هزارگزی جنوب خاوری اردکان و دوهزارگزی راه فرعی زرقان به بیضا قرار دارد. دامنه ای معتدل است و 161 تن سکنه دارد. آب آن از قنات و محصولش غلات و چغندر است. شغل اهالی زراعت است وراه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7)

لغت نامه دهخدا

لب سنگ

خاموش، ساکت

فرهنگ لغت هوشیار

قوه سنگ

سنگهایی کم و بیش درشت تر ولی از قطعه سنگ کوچکترند. بطور متوسط ابعاد آنها از یک گردو بزرگتر و از یک انار متوسط کوچکتر است. قلوه سنگ ها بر اثر چسبندگی با یک خمیر آهکی سنگهای جوش را به وجود می آورند، قطعه ای سنگ نتراشیده

فرهنگ لغت هوشیار